مادرانه های من برای فرزندانم ...

چشمانم را می بندم ... تمام لحظات مثل فیلمی از جلوی دیدگانم عبور می کند... لحظه ای که یک خط کمرنگ وجودت را ثابت می کرد و من سر در گم در بین احساسم... این خط هر چند کمرنگ نشان میداد من هم میتوانم مادر باشم...می توانم بی چشمداشتی عشق بورزم... می توانم دستان کوچکت را بوسه باران کنم و از لطافت دستانت سرمست شوم ... می توانم ساعتها بدون هیچ دغدغه به چهره ی زیبایت نگاه کنم و در دل شکر خدا بگویم... میتوانم پاهای کوچکت را در دستانم بگیرم و نوازششان کنم... می توانم هنگام شیر دادن نگاهت کنم از زاویه ای که هیچ کس دیگر نمی تواند تو را در ان زمان ببیند... می توانم موهای نرم و لطیفت را نوازش کنم و تو هم لبخندی نثارم کنی که سر مست شوم از زن بودن.مادر بودن....